اِحتِرام احساسي مثبت از ارج نهادن و اعتنا به فرد يا شياي است كه فرد احترامگذارنده آن را سزاوار احترام ميشمارد.
حرمت نهادن، نكوداشت، بزرگ داشتن، ارج نهادن و آزَرم برابرهايي براي احترام هستند.
فردي كه به شخص يا چيزي احترام ميگذارد، به آن شخص يا چيز توجه ميكند و براي آن اندازهاي ارزش قائل ميشود. اين ارزشگذاري متعاقباً ممكن است خود را در رفتار و عملكرد احترامگذارنده نسبت به احتراميافته نمايان كند.
احترامگذارنده معمولاً امتيازها و كيفيتهايي را در فرد يا چيزي ميبيند و اينگونه داوري ميكند كه آن فرد يا چيز، سزاوار توجه، پاسخ و ارزشگذاري است و بايد ادعاي او بر حق و حقوقي را نيز به رسميت شناخت. با تغيير اين امتيازها و كيفيات ممكن است ميزان احترام نسبت به آن فرد يا شي نيز تغيير يابد.
احترام قائل شدن با توجه كردن همراه است و اين توجه داشتن در بسياري موارد صرف انرژي يا مسئوليتهايي نيز با خود ميآورد و بنابر اصل كمكوشي، انسان اين صرف انرژي را زماني انجام ميدهد كه آن را براي بقاي خود يا هماهنگي بهتر با محيط لازم ببيند.
بنابر اين احترام گذاردن با دوست داشتن تفاوت دارد. دوست داشتن و علاقه ممكن است در تمايل دروني سرچشمه داشته باشد اما احترام ميتواند تنها به خاطر جبر محيط در فرد نهادينه شده باشد.
احترام با رعايت نيز تفاوت دارد. رعايت حداكثر سرعت توسط رانندگان يا رعايت آتشبس مورد توافق توسط دو گروه متخاصم ممكن است رعايت محض باشد و عنصر احترام در آنها وجود نداشته باشد